LetterFromFairyland

Νεραϊδογράμμα



Αγαπιτή Μπλούμπελ,

Γειασου! Ελπίζο να με θυμάσε. Είμε ο Μερλ, που ειχαμε γινη φιλοι το καλοκερι στη θαλασσα. Μου ειχεσ δωσει τη διευθυνσησου για να σου γραψο γραμμα οταν θα ανηγαν τα σχολήα, θυμάσε; Ε λοιπον τόρα έγηνε φτινόπορο κι άνηξαν τα σχολήα και να σου γραφο!

Περναμε ωρεα εδό στη Φαϊρία που ίρθαμε. Μένουμε σε ένα μεγάλω σπίτη με πολά δομάτια και μεγάλα παράθηρα. Είνε και κοντά στο παλατι του Βασιλιά Ομπερον και τον είχα δει μια φορα και ροτούσα τη μαμα μου γιατι εχη κερατα και μου λεει γιατι ινε σατηρος. Δεν είχα κσαναδή σάτηρο και δεν μπορό να καταλαβω γιατή τον λαίνε έτση αφού δε μιάζη με τηρί! Το ηπα στη μαμα μου και τοτε αφτη που εσκασε μπατσο και μου λέει σκασε κολοπεδο ρεζιλη θα μας κανης μπροστα στο βασιληα και εγό θίμοσα και δεν της μιλούσα πολυ γιατί ήταν κακιά. Μετά όμος μου πήρε μια λαμπιδόνα κι έλαμπε πολή και μου άρεσε.

Ο μπαμπας μου δουλεβηστο παλατι ινε γραματεας. Δεν τον βλεπω πολύ γιατι πολή δουλιά κάνη ο καημενος κι ερχετε το βραδυ. Μου φέρνη όμος πολλά δόρα! Μια φορά μου έφερε φαγουροσκονη κε την πηρα σχολήο κε την ερηξα στον Πορλινορ γιατη ειναι κακο πεδή και βλακας και τραβαη τα μαληά της Τζάρνιαρ και κλοτσαη τον Ντρελλ και του λεεη γιουχου γιουχου αλογάκη (ο Ντρελ ήνε κενταβρως) κε κάνει πολή φασαρία. Του ερηξα ομως εγώ τη φαγουρόσκονι στην καρεκλα και ήταν δηνατή και ο Πορλινορ χοροπιδουσε κι ελεγε με τρόοει ο πισινος μου και ο Σκάλφιρ του λέει ε φατον κιεσή κι όλοι γελούσαμε και η Τζάρνιαρ χαμογελούσαι πολύ κι ήταν πολή όμορφη. Αλά μετά η δασκάλα ήπε σιοπή και ήπε Πορλινορ και Μερλ στον πινακα να πήτε μαθημα και δεν ήπαμε και μασ εβαλε τιμορήα κε με ήπε κε στουρνο κε δε διαβαζο κε της βγαζω την ψηχή.

Τι δόρο θα σου φέρουν στο χειμερινό ηλιοστάσηο. Εγό ήπα στον μπαμπά μου να μου φέρη ένα σπαθί των Φαεσίθ, από το μήθο “Ο πολαιμος των άστρον της Φαϊρίας” και ο μπαμπάς μου ήπε θα μου το πάρη! Μετά βέβεα τον άκουσα να λέεη στη μαμά μου τι μου ζητησε πάλι το κολοπεδο και που θα βρω λαμα να φουσφουράη κε η μαμα μου του ειπε κατι για τα σκατα της Τιτάνιας και γελούσανε. Και ήπα εγό την άλλη μερα στη μαμα μου γιατι φουσφουρανε τα σκατα της Τιτάνια και με ρότησε από πού ακούω τέτηα κακά λόγια και ντροπή. Ακόμα δεν ξέρω τι θα πη φουσφουράω.

Αυτά ήνε τα νέα μου να μου στήλης κι εσή τα δικά σου. Να ξέρης πος μου άρεσε πολή το καλοκέρι που πέζαμε στη θάλασσα κε θελω να σε ξαναδώ!

Γηα σου μπλούμπελ.
Ο φίλος σου Μερλ